فتح‌الله بی‌نیاز: تاثیر متون عرفانی و کهن بر ادبیات معاصر ما بسیار کم بوده است.
خبرگزاری دانشجویان ایران – اهواز
سرویس فرهنگ و هنر
یک منتقد ادبی معتقد است: « تعصبات فراروشنفکرانه مانع استفاده و بهره‌گیری ادبیات داستانی معاصر ما از متون مقدسی چون قرآن، متون کهن و عرفانی شده است. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) ـ منطقه خوزستان ـ فتح‌الله بی‌نیاز گفت: « استفاده از این متون به عنوان آرایه‌ای از داستان، یعنی بخشی از زمینه، می‌تواند بسیار مفید باشد چون زمینه تنها آداب و سنن نیستند. ما می‌توانیم آرایه‌های داستانی این متون را در دل زمینه پیدا کنیم و در کارمان از آن استفاده نماییم. » وی افزود: « موضوعیت قصه‌های قرآنی و قصه‌های متون مقدسی چون تورات و انجیل، محور روایت بسیاری از داستان‌ها و رمان‌ها شده است. به طور مثال رمان ” شرق بهشت “ نوشته جان اشتاین‌بک که از آرایه‌های داستانی هابیل و قابیل در زمینه مفاهیم کتاب مقدس استفاده کرده است. افراد دیگر هم هستند مانند اونامونو، توماس‌مان و… در واقع موضوع در کتاب مقدس به شکل محور اصلی داستان آورده شده و نویسنده آن را داستانی می‌کند. به نظر من این بهره‌گیری‌ها ناخودآگاه انجام می‌گیرند. » این داستان‌نویس در گفت و گو با ایکنا گفت: « به طور کلی تاثیر متون عرفانی و کهن بر ادبیات معاصر ما بسیار کم بوده است. کتابی چو
بنام خدا
همچنین می توان گفت که نصیحت و درس آموز در شعر معاصر خیلی کمرنگ تر از شعر کهن است و بیشتر در شعر معاصر اعقاید و احساسات مبادله و گفته می شود.